در مقالهی حاضر که پژوهشی در
۲- سازمانهای مردم نهاد با فعال کردن اعضای کلیدی محل میتوانند در پیشگیری از اعتیاد اقدام کنند.
ولی آنچه پرواضح است برنامههای مردمی مثل CB( اجتماع محور) و گروههای nJo( جمعیت همیاران )، گروههای NA( معتادان گمنام) و غیره که با عشق و علاقه به انسانها با خلاقیت و پویای فردی رهگشای اصلی برنامههای پیشگیری از آسیبهای اجتماعی در جامعه هستند.
مقاله حاضر به روش اسنادی و کتابخانهای و بر مبنای نظریات موجود در حوزه پیشگیری و با استفاده از اطلاعات و آمارهای موجود کشور میکوشد راهکارهایی را برای تبیین روشهای پیشگیری از اعتیاد و جایگاه مدیریت شهری نشان دهد و با ارایه پیشنهادهایی نظیر تاکید بر برنامههای اجتماع محور در محلات و تشویق مردم به تشکیل کانونهای مبارزه با اعتیاد و جلب مشارکت مردمی و نظارت شهروندان بر امور شهری، سعی دارد در عرصه پیشگیری و توانمندسازی سطوح مختلف جامعه در قالب راهبردهای حمایتی و مهارتی به مبارزه با اعتیاد و پیشگیری از آن بپردازد.
از مهمترین عوارض جسمی اعتیاد به مواد مخدر میتوان به ناراحتیهای عصبی، بی اشتهایی، اضطراب، ریزش مكرر آب از بینی و چشم، ناراحتی عضلانی و فشار شدید در ستون فقرات، لاغر شدن و مانند آن اشاره كرد.
پس از آن به تفکیک در مورد مخاطرات چهار گروه اصلی طبقه بندی برنامههای متمرکز بر محله شامل زمینههای حاکمیتی و عمومی، زمینههای محله ای، زمینههای مدیریتی و ویژگیهای مربوط به برنامههای
مدیریت و برنامه ریزی مناسب و برازنده برای محلات، توانمندسازی و تسهیل مشارکت مورد بحث قرار گرفته است.
در نهایت پیشنهادهایی برای گذر از این مخاطرات و پیروزی بر نقاط ضعف مطرح شده است.
منبع :